สวัสดีปีใหม่ 2554 ด้วยการว่างงาน เพราะบอกเลิกสอนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ(หมู่บ้านจอมบึง) และเกิดการล้างไพ่การบริหารที่โรงเรียนตะวันชัย จึงถือโอกาสเดินทางไปอยู่กับลูกอ้อม ซึ่งไกล้คลอดที่ประเทศโอมาน ใช้ชีวิตที่แตกต่างจากที่ตะลอน ๆ รับบุญที่โน่นบ้างที่นี่บ้าง มาเป็นคุณยายของ เอมิลี ที่เมืองมัสกัต ประเทศโอมาน ซึ่งเป็นประเทศนับถือศาสนาอิสลาม ภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ขนบธรรมเนียมประเพณีที่แตกต่างจากเราหลายประการ น่าจะได้ศึกษาเป็นความรู้และบันทึกไว้บ้างก็น่าจะดี ลูกยุ้ยแนะนำให้บันทึกลงใน Blogger ที่มีอยู่แล้ว จึงลองหัดทำดูแบบนักเรียนอนุบาล ซึ่งน่าสนใจและน่าเพลิดเพลินเป็นอย่างยิ่ง ทำให้วันคืนล่วงไปล่วงไปได้ทำสิ่งใหม่ ๆที่น่าสนใจ ได้ทั้งความเพลิดเพลินและได้บุญไปด้วย
เมื่อกลับมาประเทศไทยก็หลบไปนั่งหลับตาทำสมาธิที่ภูเรือ วันหนึ่งในรอบเช้าตรู่ของการปฏิบัติธรรมที่นั่น ได้ตั้งจิตถามหลวงปู่ว่า หน้าที่ของลูกในกองทัพธรรมลูกต้องทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องไปอยู่ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ย้ายไปย้ายมา เอาแน่เอานอนไม่ได้ซะที เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว หากลูกยังเป็นกำลังสำคัญของกองทัพธรรมอยู่ ขอหลวงปู่ช่วยบอกลูกด้วยเถิด ว่าลูกควรอยู่ที่ไหนและต้องทำอะไร และแล้ว ภาพของตะวันออกกลางที่เคยไปมาทั้งที่บาห์เรนและโอมานก็เรืองรองแจ่มชัดขึ้นมาในสมาธิ จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานกับหลวงปู่อีกครั้งหนึ่งว่า หากตะวันออกกลางคือสนามรบของลูก ขอให้ลูกได้มีโอกาสไปรับบุญที่โอมานอย่างเป็นอัศจรรย์และขอให้ได้เดินทางไปพร้อมกับให้น้องเล็กได้งานที่โอมานแอร์ด้วยเถิด เมื่อเดินทางกลับ ยังไม่ถึงวัดเลย ลูกยุ้ยโทรศัพท์บอกว่าคุณแดงกับพ่ออู๊ตเขาซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่ไปโอมานแล้วนะ และเล็กก็โดนเรียกให้ไปรายงานตัวที่โอมานแอร์เหมือนกัน
โอ........................ ผลบุญเป็นอัศจรรย์ จัดกระเป๋าเดินทางอย่างเร่งด่วน ก้าวเท้าเข้าสู่ตะวันออกกลางในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา 16.20 น. บุญครั้งแรก ณ ดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ คือ บุญมาฆะบูชา ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ตรงกับวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2554
หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายเจ้าขา ลูกอยู่กลางสนามรบแล้ว ลูกจะฝึกหัดขัดเกลาตนเอง ให้ได้เป็นทหารกล้าวีรบุรุษแห่งกองทัพธรรม เอาชนะข้าศึกจนได้เหรียญกล้าหาญเป็นรางวัลจากหลวงพ่อให้จงได้ ขอบุญ-บารมีทั้งหลายคุ้มครองลูกด้วยเถิด
เมื่อกลับมาประเทศไทยก็หลบไปนั่งหลับตาทำสมาธิที่ภูเรือ วันหนึ่งในรอบเช้าตรู่ของการปฏิบัติธรรมที่นั่น ได้ตั้งจิตถามหลวงปู่ว่า หน้าที่ของลูกในกองทัพธรรมลูกต้องทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องไปอยู่ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ย้ายไปย้ายมา เอาแน่เอานอนไม่ได้ซะที เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว หากลูกยังเป็นกำลังสำคัญของกองทัพธรรมอยู่ ขอหลวงปู่ช่วยบอกลูกด้วยเถิด ว่าลูกควรอยู่ที่ไหนและต้องทำอะไร และแล้ว ภาพของตะวันออกกลางที่เคยไปมาทั้งที่บาห์เรนและโอมานก็เรืองรองแจ่มชัดขึ้นมาในสมาธิ จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานกับหลวงปู่อีกครั้งหนึ่งว่า หากตะวันออกกลางคือสนามรบของลูก ขอให้ลูกได้มีโอกาสไปรับบุญที่โอมานอย่างเป็นอัศจรรย์และขอให้ได้เดินทางไปพร้อมกับให้น้องเล็กได้งานที่โอมานแอร์ด้วยเถิด เมื่อเดินทางกลับ ยังไม่ถึงวัดเลย ลูกยุ้ยโทรศัพท์บอกว่าคุณแดงกับพ่ออู๊ตเขาซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่ไปโอมานแล้วนะ และเล็กก็โดนเรียกให้ไปรายงานตัวที่โอมานแอร์เหมือนกัน
 |
| ตะวันลับฟ้าที่สวนป่าหิมวันต์ อำเภอภูเรือ |
 |
| Amily กับคุณยาย |
 |
| Otto ไปส่งยายและน้าเล็กที่สนามบินสุวรรณภูมิ |
โอ........................ ผลบุญเป็นอัศจรรย์ จัดกระเป๋าเดินทางอย่างเร่งด่วน ก้าวเท้าเข้าสู่ตะวันออกกลางในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา 16.20 น. บุญครั้งแรก ณ ดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ คือ บุญมาฆะบูชา ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ตรงกับวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2554
หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายเจ้าขา ลูกอยู่กลางสนามรบแล้ว ลูกจะฝึกหัดขัดเกลาตนเอง ให้ได้เป็นทหารกล้าวีรบุรุษแห่งกองทัพธรรม เอาชนะข้าศึกจนได้เหรียญกล้าหาญเป็นรางวัลจากหลวงพ่อให้จงได้ ขอบุญ-บารมีทั้งหลายคุ้มครองลูกด้วยเถิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น